Albümleriniz çok satıyor. Ama yine de müzik sektörü içinde kabul edilmiyorsunuz gibi. Gerçekten böyle mi?

İnsanlar iki nedenden dolayı sevilmezler. Birincisi kötü insandır. İkincisi de kıskanılıyordur. Sektördeki insanlar benim kötü olduğumu söyleyemez. Çünkü beni tanımıyorlar. Geriye ne kalıyor? Kıskanılmak. Hiç kimsenin yukarıda olmasını istemiyorlar. Sonuçta halk beni kabul etti. Başkalarının kabul edip-etmemesini niye dert edeyim ki? Ayrıca burun kıvıranlar gizli gizli benim şarkılarımı dinliyorlar, biliyorum. 



GİZLİ DİNLİYORLAR

* Nasıl gizli gizli dinliyorlar?

Benim şarkılarımı A grubu da B grubu da C grubu da dinliyor. Çünkü bu üç grupta yer alan herkesin duygularına yönelik şarkılar besteliyorum. Aşk, nefret, öfke gibi duygular her kültür, her eğitim ve her gelir düzeyine sahip olan herkeste aynıdır. Ama A grubu benim şarkılarımı gizli gizli dinliyor. Çünkü beni dinlediğini anlaşılırsa alay konusu olmaktan ürküyorlar. Sanki ben utanılacak bir iş yapıyorum, sanki şarkılarım kültürsüzlüğün göstergesi. Adımın İsmail olması ve taşralı olmamdan dolayı şarkılarım gizli gizli dinleniyor.

* Bu sizi üzüyor mu?

Hayır. Keyifle dinlesinler de nasıl dinlerlerse dinlesinler. Amacım mutluluklara ortak olmak, acıları paylaşmak.

Peki hayatınızda neden biri yok?

İşte şimdi patladım. "Aşk uğruna ölmek kolay da uğruna ölünecek sevgiliyi bulmak zor" diye bir güzel söz vardır ya. İşte öyle... Kalbi kalbimle aynı anda atan bir kadını bulamadım henüz.

* Bu konuda arayış içinde misiniz?

Sokağa çıkıp, kalp atışı testi yapmıyorum. Benim kadınım ne zaman, nerede karşıma çıkar bilemem ki... Belki yıllardır yanı başımdadır. Belki çok iyi bir arkadaşımdır da kalbini henüz keşfetmemişimdir. Hani bazen olur ya; yıllardır arkadaş olduğun bir kadına, hiç beklemediğin bir anda aşık olursun. Belki de benim kadınım bu şekilde karşıma çıkacak...